ഒരു
അമ്മയുടെ
വയറ്റിലെചമയങ്ങള്
എല്ലാംകത്തികൊണ്ട്അവര്
ചുരണ്ടിയെടുത്തു.ഈ
അടഞ്ഞ
ഗുഹാമുഖത്ത്ഇനി
ഒരു
ആലിബാബയുംമന്ത്രം
ഉച്ചരിക്കുകയില്ല.ഇതിന്റെ
ഇരുണ്ട
വിഷാദത്തില്ഒരു
പടക്കുതിരയും
കുളമ്പടിക്കുകയില്ല.എന്നാല്,ഓ, എന്തിനാണവര്
ആ
പഴയ
മാവ്മുറിച്ച്
താഴെയിട്ടത്?സ്വപ്നങ്ങളുടെ
നനഞ്ഞ
വലകള്ഞാന്
ഉണക്കാനിട്ടത്അവിടെയായിരുന്നുവല്ലോ.ഇനി, എന്റെ
തോണിക്ക്മീന്പിടുത്തത്തിന്
പോകാനാവില്ല.എന്റെ
ഭാവിയുടെ
കായലുകളില്മരണം
വിളര്പ്പിച്ച
മത്സ്യങ്ങള്പൊന്തിക്കിടക്കുന്നു.
Comments
Post a Comment